2. Wycena operacji wyrażonych w walutach obcych na dzień bilansowy

Ogólne zasady wyceny aktywów i pasywów w walutach obcych wynikają z art. 30 ustawy o rachunkowości. Wyceny na koniec okresu sprawozdawczego (w tym również na dzień bilansowy) należy dokonywać według następujących zasad:

l składniki aktywów (z wyłączeniem udziałów w jednostkach podporządkowanych wycenianych metodą praw własności) i pasywów - po obowiązującym na ten dzień średnim kursie ustalonym dla danej waluty przez Narodowy Bank Polski,

l gotówkę znajdującą się w jednostkach prowadzących kupno i sprzedaż walut obcych - po kursie, po którym nastąpił jej zakup, jednak w wysokości nie wyższej od średniego kursu ustalonego na dzień wyceny dla danej waluty przez Narodowy Bank Polski.

Tak więc jednostki posiadające na dzień bilansowy aktywa i zobowiązania wyrażone w walutach obcych muszą dokonać ich wyceny po obowiązującym na ten dzień średnim kursie ustalonym dla danej waluty przez Narodowy Bank Polski. W związku z tą wyceną powstaną różnice kursowe, które należy zaliczyć odpowiednio do przychodów (dodatnie) lub kosztów (ujemne) finansowych. W uzasadnionych przypadkach powstałe na dzień bilansowy różnice kursowe należy zaliczyć do kosztu wytworzenia produktów lub ceny nabycia towarów, a także ceny nabycia lub kosztu wytworzenia środków trwałych, środków trwałych w budowie lub wartości niematerialnych i prawnych.