Wyjścia prywatne pracowników a wysokość wynagrodzenia
Zwolnienie pracownika z części dnia pracy w celu załatwienia przez niego sprawy osobistej jest czasem, za który nie przysługuje wynagrodzenie. Jednak często odpowiednia kwota nie jest potrącana, gdyż pracodawca przyjmuje, że zostanie to wyrównane przy odpracowaniu przez pracownika wyjścia prywatnego. Jeżeli planowane odpracowanie nie odbędzie się, może dojść do nadpłaty wynagrodzenia, którą w pewnych sytuacjach trudno będzie odzyskać.
Na pisemny wniosek pracownika pracodawca może zwolnić go z pracy na określony czas w celu załatwienia sprawy osobistej. W takiej sytuacji po stronie pracownika powstaje zobowiązanie do odpracowania czasu zwolnienia. Jednak czas odpracowania nie stanowi pracy w godzinach nadliczbowych nawet wówczas, gdy prowadzi do przekroczenia norm czasu pracy.
Aby czas odpracowania wyjścia prywatnego nie stanowił nadgodzin, powinny zostać spełnione łącznie dwa warunki, tj.:
● zwolnienie zostało udzielone na pisemny wniosek pracownika,
● czas odpracowania nie narusza prawa do minimalnych odpoczynków dobowych i tygodniowych.
PRZYKŁAD
Marcin G. wykonywał pracę w godz. od 8.00 do 16.00. Pracodawca zobowiązał go do odpracowania 4 godzin wynikających z prywatnych wyjść w godz. od 19.00 do 23.00. Doba pracownicza tej osoby kończy się o godz. 8.00 i do tej godziny musi mieć zapewniony nieprzerwany 11-godzinny odpoczynek dobowy. Zatem czas odpracowania pracodawca ustalił nieprawidłowo. Pracownik może bowiem zakończyć wykonywanie pracy najpóźniej o godz. 21.00.
Termin odpracowania zwolnienia
Wyznaczenie terminu odpracowania wyjścia prywatnego należy do pracodawcy. Wniosek pracownika dotyczy, co o zasady, tylko udzielenia zwolnienia. W razie akceptacji prośby pracownika datę i czas odpracowania określa pracodawca. Może on nakazać pracownikowi:
POTRZEBUJESZ POMOCY?