Porada
Roczna korekta dokumentacji ZUS - najczęstsze problemy w praktyce
Płatnicy składek mają obowiązek sprawdzić do końca kwietnia 2013 r., czy dane zawarte w imiennych raportach miesięcznych przekazanych do ZUS za 2012 r. są prawidłowe. Jeśli w tych raportach zostały wykazane nieprawidłowe informacje, płatnik musi złożyć w ZUS komplet korygujący, tj. poprawnie wypełniony raport wraz z deklaracją rozliczeniową.
Jeżeli płatnik składek albo osoba zobowiązana do działania w jego imieniu nie wywiąże się z obowiązku sprawdzenia dokumentów rozliczeniowych za ubiegły rok w terminie do końca kwietnia br. i nie poprawi tych dokumentów, mimo że zachodzi taka potrzeba, ZUS może wnioskować do sądu o wymierzenie kary grzywny w wysokości do 5000 zł. Taka sama kara może być nałożona na płatnika, który nie zgłasza wymaganych ustawą danych (w tym danych korygujących) lub zgłasza nieprawdziwe dane (art. 98 ustawy systemowej).
Od pewnego czasu ZUS w znacznie szerszym zakresie prowadzi postępowania wyjaśniające wobec płatników składek, którzy składają korekty dokumentów rozliczeniowych po obowiązującym terminie. Bada przyczyny złożenia korekt za poprzedni rok kalendarzowy po 30 kwietnia danego roku i w zależności od uzyskanych wyjaśnień podejmuje decyzję o ewentualnych dalszych działaniach.
Ogólne zasady sporządzania korekt
Płatnik składek ma obowiązek złożenia korekty dokumentów rozliczeniowych w każdym przypadku, gdy wystąpiła konieczność korekty danych w tych dokumentach, stwierdzona przez niego we własnym zakresie lub przez ZUS. Oznacza to, że sporządza dokumenty korygujące na bieżąco, gdy okażą się nieprawidłowe (art. 41 ust. 6 ustawy systemowej).
UWAGA!
Płatnik, który nie wypełnia obowiązku złożenia korekt dokumentów rozliczeniowych w terminie do 30 kwietnia danego roku (za rok poprzedni), może, na wniosek ZUS, zostać ukarany karą grzywny w wysokości do 5000 zł.
Jeśli błąd w raporcie polega na tym, że zaniżono albo zawyżono podstawę wymiaru składek, raport ten należy skorygować, gdy różnica przekracza 2,20 zł. Raport należy skorygować zawsze - nawet jeśli różnica w podstawie wymiaru składek nie przekracza 2,20 zł - wtedy, gdy podstawą wymiaru składek jest kwota zadeklarowana, np. gdy raport został złożony za zleceniobiorcę, za którego składki są opłacane od podstawy wymiaru w wysokości minimalnego wynagrodzenia (art. 41 ust. 6a i 6b w związku z art. 18 ust. 7 ustawy systemowej).
