Trwała utrata wartości aktywów

Trwała utrata wartości aktywów

W znowelizowanej ustawie o rachunkowości, która zawiera wiele nowych pojęć i uregulowań, pojawiła się definicja trwałej utraty wartości aktywów. Pojęcie to ze względu na swoją doniosłość w kontekście wyceny składników zaliczanych w ewidencji do aktywów jednostki zasługuje na szersze wyjaśnienie, z uwzględnieniem problemów, jakie zapewne pojawią się w przypadku stosowania w praktyce przepisów regulujących tę instytucję.

Działalnością gospodarczą jest działalność wytwórcza, budowlana, handlowa i usługowa, prowadzona w celach zarobkowych. Z prowadzoną działalnością gospodarczą wiąże się stopniowe zużycie lub zmiana wartości aktywów trwałych.

W znowelizowanej ustawie o rachunkowości za aktywa uznaje się: (art. 3 ust. 1 pkt 12 ustawy o rachunkowości). Tak sformułowane pojęcie aktywów kładzie nacisk na dwa aspekty. Po pierwsze, dla uznania składników majątkowych za aktywa wystarczy sprawowanie nad nimi kontroli (nie muszą być one już własnością jednostki) oraz – po drugie, muszą być źródłem korzyści ekonomicznych dla jednostki, co w konsekwencji determinuje jego zużycie w miarę upływu czasu. Zużycie to co do zasady wyrażone jest przez dokonywanie odpisów amortyzacyjnych, ale w przypadku szybszego niż zakładano spadku zdolności do generowania korzyści ekonomicznych, dany składnik może podlegać również odpisom aktualizującym, które powinny stanowić element wyceny aktywów na dzień bilansowy.