Przyczyna wypowiedzenia zmieniającego - prawidłowe jej formułowanie

W przepisach prawa pracy nie ma wskazanych nawet przykładowych przyczyn uzasadniających złożenie pracownikowi wypowiedzenia zmieniającego. Ważne znaczenie w praktyce ma więc w tej kwestii orzecznictwo Sądu Najwyższego, w którym podkreśla on przede wszystkim, że przyczyna wypowiedzenia musi być konkretna i rzeczywista. Ponadto dopuszcza się złożenie wypowiedzenia zmieniającego także w przypadku mniej istotnych przyczyn niż wymagane w razie wypowiedzenia definitywnego. Wynika to z faktu, że przy wypowiedzeniu zmieniającym pracodawca nie dąży do rozwiązania umowy z pracownikiem, lecz proponuje mu pozostanie w pracy na nowych warunkach.

Powszechnie uznaje się, że (wyrok SN z 4 grudnia 1997 r., I PKN 419/97, OSNP 1998/20/598, patrz: www.ekspert3.inforlex.pl). W sytuacji gdy pracownik jest nieporadny i przez to nieprzydatny zawodowo, pracodawca może mu złożyć wypowiedzenie zmieniające jego warunki pracy i zaproponować pracę na innym, mniej odpowiedzialnym i gorzej płatnym stanowisku. Powodem wypowiedzenia mogą być nie tylko zawinione przez pracownika błędy na dotychczasowym stanowisku pracy, ale i niezawinione przez niego okoliczności (np. częste choroby, brak doświadczenia lub umiejętności), które uniemożliwiają osiąganie wymaganych przez firmę efektów pracy. Dlatego też pracodawca w sposób zasadny wypowiada warunki pracy pracownikowi samodzielnie organizującemu wykonywanie swoich obowiązków pracowniczych, jeżeli pracownik ten nie osiąga wyników porównywalnych z innymi pracownikami. Obojętne jest przy tym, czy spowodowane to zostało niestarannym wykonywaniem obowiązków pracownika czy też przyczynami obiektywnymi, leżącymi po stronie pracownika (wyrok SN z 2 października 1996 r., I PRN 69/96, OSNP 1997/10/163).