Ustalanie podstawy wymiaru zasiłku dla pracowników i zleceniobiorców

Podstawę wymiaru zasiłku przysługującego ubezpieczonemu będącemu pracownikiem stanowi co do zasady:

● przeciętne miesięczne wynagrodzenie wypłacone za okres 12 miesięcy kalendarzowych poprzedzających miesiąc powstania niezdolności do pracy lub

● odpowiednio przeciętne miesięczne wynagrodzenie wypłacone za pełne kalendarzowe miesiące ubezpieczenia chorobowego, jeżeli niezdolność do pracy powstała przed upływem wskazanych 12 miesięcy.

Wynagrodzenie, o którym mowa, to przychód pracownika stanowiący podstawę wymiaru składek na ubezpieczenie chorobowe, po odliczeniu składek na ubezpieczenia społeczne finansowanych przez pracownika.

Przy ustalaniu prawa do zasiłku przychód pracownika należy pomniejszyć o składki finansowane przez pracownika, tj. o 13,71% (lub niższy procent, jeżeli doszło do przekroczenia rocznej podstawy wymiaru składek).

W przypadku zleceniobiorcy podstawę wymiaru zasiłku chorobowego stanowi przychód za okres 12 miesięcy kalendarzowych poprzedzających miesiąc, w którym powstała niezdolność do pracy. Natomiast jeżeli niezdolność do pracy powstała przed upływem 12 miesięcy kalendarzowych ubezpieczenia, podstawę wymiaru zasiłku chorobowego stanowi przeciętny miesięczny przychód za pełne kalendarzowe miesiące ubezpieczenia.