PRZEJŚCIE PRACOWNIKA NA EMERYTURĘ

Osoby, które udokumentują nabycie uprawnień emerytalnych, mogą ubiegać się o przyznanie emerytury. Postępowanie w sprawie przyznania tego świadczenia przeprowadza Zakład Ubezpieczeń Społecznych.

ü Nabycie uprawnień emerytalnych

Ubezpieczeni urodzeni przed 1 stycznia 1949 r. mogą przejść na emeryturę, jeżeli spełnili łącznie następujące warunki:

● osiągnęli wiek emerytalny wynoszący co najmniej 60 lat dla kobiet i co najmniej 65 lat dla mężczyzn,

● mają okres składkowy i nieskładkowy wynoszący co najmniej 20 lat dla kobiet i co najmniej 25 lat dla mężczyzn.

Emerytura dla osoby mającej staż pracy, wynoszący co najmniej 20 lat (kobieta) i 25 lat (mężczyzna), została objęta gwarancją świadczenia najniższego.

Oznacza to, że w przypadku gdy kwota wynikająca z wyliczenia będzie niższa od kwoty najniższej emerytury, ta pierwsza zostanie podniesiona do najniższej emerytury.

Ubezpieczony, który ma określony wyżej wiek, lecz staż krótszy o 5 lat (co najmniej 15 lat kobieta i 20 lat mężczyzna), również uzyska emeryturę, jednak ta - z uwagi na krótszy staż pracy - nie jest objęta gwarancją świadczenia najniższego (będzie wypłacana w kwocie wyliczonej, nawet jeżeli kwota ta będzie niższa od najniższej emerytury).

Emeryturę na warunkach określonych wyżej przepisy przyznały również niektórym ubezpieczonym z tzw. średniej grupy wiekowej, a więc ubezpieczonym urodzonym po 31 grudnia 1948 r., a przed 1 stycznia 1969 r. Określenie tej emerytury jako "ustalanej na dotychczasowych zasadach" odnosi się zarówno do warunków, jakie muszą spełnić osoby ubiegające się o to świadczenie (w większości przypadków osiągnięcie wymaganego wieku 55 lat przez kobietę i 60 lat przez mężczyznę oraz udowodnienie określonego stażu emerytalnego 30 lat w przypadku kobiety i 35 lat w przypadku mężczyzny), jak i do sposobu ustalania jego wysokości.