PRAWO DO ZATRUDNIENIA CZŁONKÓW RODZINY PRACOWNIKA
Węższe ujęcie definicji członka rodziny w prawie polskim nie prowadzi do ograniczenia kręgu podmiotów, którym prawo unijne przyznaje prawo do zatrudnienia w państwie przyjmującym na takich samych zasadach jak obywatelom tego państwa.
Agnieszka Zwolińska
Prawo obywatela państwa członkowskiego (obywatela UE) do podjęcia zatrudnienia na terytorium innego państwa członkowskiego niż państwo, którego jest obywatelem, wynika z art. 45 Traktatu o funkcjonowaniu UE (wersja skonsolidowana - DzUrz UE C 83 z 30.03.2010 r., s. 47). Potwierdzone to zostało w art. 1 rozporządzenia Rady nr 1612/68/EWG z 15 października 1968 r. w sprawie swobodnego przepływu pracowników wewnątrz Wspólnoty (DzUrz UE Polskie wydanie specjalne 2004 r., rozdz. 5, t. 1, s. 15 ze zm.). Na podstawie tych regulacji obywatel państwa członkowskiego bez względu na miejsce pobytu ma prawo do podjęcia działalności jako pracownik na terytorium innego państwa członkowskiego na takich samych zasadach jak obywatele tego państwa. Oznacza to, co do zasady, że obywatel państwa członkowskiego może podjąć pracę na terytorium innego państwa członkowskiego bez konieczności uzyskania zezwolenia na pracę. Zasada ta obejmuje również członków rodziny pracownika - obywateli jednego z państw członkowskich, którzy przebywają w innym państwie członkowskim niż państwo ich obywatelstwa.
POTRZEBUJESZ POMOCY?