PRAWO OBOWIĄZUJĄCE PRZY KIEROWANIU PRACOWNIKA DO PRACY ZA GRANICĄ
Zasady obowiązywania polskiego prawa pracy przy kierowaniu pracowników do pracy za granicą uzupełniają normy prawa obowiązującego w państwie przyjmującym.
Piotr Korzec
doktorant w zakładzie Praw Człowieka Wydziału Prawa i Administracji UW
Wprowadzenie elementu zagranicznego do stosunku pracy łączącego krajowego pracodawcę z krajowym pracownikiem świadczącym pracę komplikuje istotnie zarówno sam stosunek pracy, jak i zakres obowiązków pracodawcy. Zatrudnienie w warunkach skierowania pracownika za granicę jest regulowane przez dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady dotyczącą delegowania pracowników w ramach świadczenia usług (zwaną dalej dyrektywą) oraz inne dyrektywy sektorowe. Samo nawiązanie stosunku pracy regulują europejskie normy dotyczące transgranicznych stosunków umownych (Konwencja o prawie właściwym dla zobowiązań umownych oraz niebawem zastępujące jej postanowienia rozporządzenie nr 593/2008). Przedsiębiorcę będzie również interesować ogólna zasada podlegania ubezpieczeniom społecznym w miejscu wykonywania pracy, bo to na nim ciąży obowiązek zapewnienia delegowanym pracownikom ubezpieczenia społecznego.