Reprezentacje pracowników. Rady pracowników

Ustawa z 7 kwietnia 2006 r. o informowaniu pracowników i przeprowadzaniu z nimi konsultacji (DzU nr 79, poz. 550 - zwana dalej ustawą) określa warunki informowania pracowników i przeprowadzania z nimi konsultacji oraz zasady wyboru rady pracowników. Ustawa implementuje dyrektywę 2002/14/WE z 11 marca 2002 r. ustanawiającą ogólne ramowe warunki informowania i przeprowadzania konsultacji z pracownikami we Wspólnocie Europejskiej (DzUrz UE L 2002/80/29).

Z uwagi na to, że instytucja rady pracowników jest zupełnie nową w polskim porządku prawnym reprezentacją pracowniczą, wymaga szczegółowego omówienia.

„Informowaniem” w rozumieniu ustawy jest przekazywanie radzie pracowników danych w sprawach dotyczących pracodawcy umożliwiających zapoznanie się ze sprawą, natomiast „przeprowadzanie konsultacji” to wymiana poglądów oraz podjecie dialogu między pracodawcą a radą pracowników. Zdefiniowanie tych pojęć w ustawie bardzo ułatwi stronom dialogu jej stosowanie.

Pewnym zaskoczeniem jest zdefiniowanie w art. 2 pkt 1 ustawy pojęcia organizacji związkowej. Jest nią zakładowa lub międzyzakładowa organizacja związkowa reprezentatywna w rozumieniu art. 241^25a § 1 k.p. Z treści art. 241^25a k.p. wynika, że reprezentatywność organizacji zakładowej bądź międzyzakładowej zależy od liczby jej członków u danego pracodawcy.

Ponadto dowiadujemy się, że reprezentatywną zakładową organizacją związkową jest organizacja będąca:

• jednostką organizacyjną albo organizacją członkowską ponadzakładowej organizacji związkowej uznanej za reprezentatywną na podstawie art. 241¹⁷ § 1 pkt 1 k.p., pod warunkiem że zrzesza ona co najmniej 7% załogi;

• zrzeszająca co najmniej 10% pracowników zatrudnionych u pracodawcy.

Ustawa o związkach zawodowych nadaje uprawnienia zakładowej organizacji związkowej zrzeszającej co najmniej 10 członków będących:

• pracownikami lub osobami wykonującymi pracę na podstawie umowy o pracę nakładczą u pracodawcy objętego działaniem tej organizacji albo