Gwarantowany zasiłek okresowy

Ustawa z 29 listopada 1990 r. o pomocy społecznej (DzU z 1998 r. nr 64, poz. 414 ze zm.) w dziale II „Zasady udzielania świadczeń”, rozdziale 1 zatytułowanym „Świadczenia pomocy społecznej” przewiduje świadczenie pieniężne dla osób bezrobotnych samotnie wychowujących dziecko do 7. roku życia, które utraciły prawo do zasiłku dla bezrobotnych. Świadczeniem tym jest gwarantowany zasiłek okresowy, który zaliczany jest do obligatoryjnych, okresowych, pieniężnych świadczeń z pomocy społecznej.

Zgodnie z art. 31 ust. 4a ustawy „Osobie, która utraciła prawo do zasiłku dla bezrobotnych, pobieranego na podstawie przepisów o zatrudnieniu i przeciwdziałaniu bezrobociu, z powodu upływu okresu jego pobierania, a dochód rodziny nie przekracza kryterium dochodowego ustalonego zgodnie z art. 4 ust. 1 (ustawy o pomocy społecznej) przysługuje gwarantowany zasiłek okresowy, jeżeli w dniu utraty prawa do zasiłku dla bezrobotnych oraz w okresie pobierania gwarantowanego zasiłku okresowego samotnie wychowuje co najmniej jedno dziecko do 7. roku życia z zastrzeżeniem ust. 4d”.