Zwolnienia grupowe w 2004 r.

Ogłoszenie upadłości pracodawcy, postawienie zakładu pracy w stan likwidacji lub ewentualne zwolnienie większej liczby pracowników w celu zmniejszenia kosztów pracodawcy, wywołuje istotne skutki w stosunkach pracy. W tych przypadkach następuje bądź zaprzestanie działalności pracodawcy, co powoduje utratę statusu pracodawcy (a tym samym zwolnienie 100% pracowników), bądź ewentualne znaczne ograniczenie działalności gospodarczej. Nie następuje to automatycznie. Powyższa sytuacja wymaga bowiem pewnych działań i czynności administracyjno-technicznych, a przede wszystkim podjęcia wielu działań prawnych.

Dotąd zwolnienia takie reguluje ustawa z 28 grudnia 1989 r. o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn dotyczących zakładu pracy (Dz.U. z 2002 r. Nr 112, poz. 980 ze zm.), zwana potocznie ustawą o tzw. zwolnieniach grupowych.

Od 1 stycznia 2004 r. zwolnienia pracowników z przyczyn niezależnych od pracowników reguluje nowa ustawa z 13 marca 2003 r. o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn nie dotyczących pracowników (Dz.U. Nr 90, poz. 844). Ustawę stosuje się do pracodawców w rozumieniu art. 3 Kodeksu pracy, a więc do osób prawnych, jednostek organizacyjnych, choćby nie posiadały osobowości prawnej, a także do osób fizycznych, jeżeli zatrudniają one co najmniej 20 pracowników.