Dobrowolne ubezpieczenie chorobowe

Obowiązująca od 1 stycznia 1999 r. ustawa z 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz.U. Nr 137, poz. 887 ze zm.) wprowadziła zasadę dobrowolnego podlegania ubezpieczeniu chorobowemu osób prowadzących pozarolniczą działalność gospodarczą.

Dla wielu osób z tej grupy zawodowej kwestia ta stała się powodem rozlicznych kłopotów związanych z możliwością korzystania ze świadczeń chorobowych po tej dacie, zwłaszcza w przypadkach, gdy podlegały one do 31 grudnia 1998 r. ubezpieczeniu społecznemu na podstawie poprzednio obowiązujących przepisów, a od pierwszych miesięcy 1999 r. nie zgłosiły wniosku o objęcie ich dobrowolnym ubezpieczeniem chorobowym bądź nie opłaciły w terminie czy w pełnej wysokości należnej z tego tytułu składki.

Obecnie problem ten powoli zaczyna zanikać, gdyż przeszło 4-letni okres obowiązywania powołanych wyżej przepisów spowodował, że są one bardziej czytelne dla osób nimi zainteresowanych. Niemniej jednak w sądach pracy i ubezpieczeń społecznych nadal pozostają w toku sprawy, w których skutki nieterminowego opłacenia składki na dobrowolne ubezpieczenie chorobowe bądź nieopłacenie tej składki w należytej wysokości doprowadziły do pozbawienia prawa do zasiłku chorobowego osób z omawianej grupy zawodowej lub spowodowały obciążenie ich zwrotem pobranych nienależnie świadczeń.

Zgodnie z art. 11 ust. 2 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych dobrowolnemu ubezpieczeniu chorobowemu na swój wniosek podlegają osoby objęte obowiązkowo ubezpieczeniami emerytalnymi i rentowymi, w tym osoby prowadzące pozarolniczą działalność gospodarczą oraz osoby z nimi współpracujące.

• Dobrowolnie do ubezpieczenia chorobowego można przystąpić tylko wówczas, gdy ubezpieczenia emerytalne i rentowe dla danej osoby są obowiązkowe.