POSTĘPOWANIE W RAZIE WYPADKU PRZY PRACY

Do podstawowych obowiązków pracodawców należy zapewnienie ochrony zdrowia i życia pracowników. Jednak, pomimo przywiązywania należytej wagi do stworzenia właściwych, zgodnych z przepisami, warunków pracy może mieć miejsce nieszczęśliwe zdarzenie, jakim jest wypadek przy pracy. Istotne są zatem znajomość obowiązków w związku z takim zdarzeniem i czynności w celu ustalenia okoliczności i przyczyn wypadku. Niezbędne jest przedstawienie pracodawcom postępowania w razie wypadku przy pracy, uwzględniającego zmiany wprowadzone przepisami ustawy z 30 października 2002 r. o ubezpieczeniu społecznym z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych (Dz.U. Nr 199, poz. 1673 ze zm.), która 1 stycznia 2003 r. uchyliła ustawę z 12 czerwca 1975 r. o świadczeniach z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych (Dz.U. z 1983 r. Nr 30, poz. 144 ze zm.).

W porównaniu do uprzednio obowiązującego stanu prawnego ustawą z 30 października 2002 r. została zmieniona przede wszystkim definicja wypadku przy pracy oraz wypadku śmiertelnego i ciężkiego.

• Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy, za wypadek przy pracy uważa się nagłe zdarzenie wywołane przyczyną zewnętrzną powodujące uraz lub śmierć, które nastąpiło w związku z pracą:

• podczas lub w związku z wykonywaniem przez pracownika zwykłych czynności lub poleceń przełożonych,

• podczas lub w związku z wykonywaniem przez pracownika czynności na rzecz pracodawcy, nawet bez polecenia,

• w czasie pozostawania pracownika w dyspozycji pracodawcy w drodze między siedzibą pracodawcy a miejscem wykonywania obowiązku wynikającego ze stosunku pracy.

Zgodnie z art. 3 ust. 4 wyżej przywołanej ustawy - za śmiertelny wypadek przy pracy uważa się wypadek, w wyniku którego nastąpiła śmierć w okresie nie przekraczającym 6 miesięcy od dnia wypadku.

Za ciężki wypadek przy pracy uważa się wypadek, w wyniku którego nastąpiło ciężkie uszkodzenie ciała, takie jak: utrata wzroku, słuchu, mowy, zdolności rozrodczej lub inne uszkodzenie ciała albo rozstrój zdrowia, naruszające podstawowe funkcje organizmu, a także choroba nieuleczalna lub zagrażająca życiu, trwała choroba psychiczna, całkowita lub częściowa niezdolność do pracy w zawodzie albo trwałe, istotne zeszpecenie lub zniekształcenie ciała (art. 3 ust. 5 ustawy).