Jak prawidłowo ustalić podstawę wymiaru zasiłku chorobowego?

Zgodnie z art. 8 ustawy z 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz.U. Nr 137, poz. 887 ze zm.), osobę wykonującą pracę na podstawie umowy agencyjnej, umowy zlecenia lub innej umowy o świadczenie usług, do której zgodnie z Kodeksem cywilnym stosuje się przepisy dotyczące zlecenia lub umowy o dzieło, jeżeli umowę taką zawarła z pracodawcą, z którym pozostaje w stosunku pracy, w rozumieniu powołanej ustawy uważa się za pracownika. Zasada ta obowiązuje w stosunku do wyżej wymienionych umów zawartych po 13 stycznia 2000 r. Oznacza to włączenie umów zlecenia i o dzieło w zakres obowiązkowego ubezpieczenia chorobowego pracowników.

Przy uwzględnianiu w podstawie wymiaru zasiłku chorobowego wynagrodzenia z tytułu wymienionych wyżej umów mają zastosowanie ogólne zasady określone do obliczania podstawy wymiaru, określone w art. 36-47 ustawy z 25 czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa (Dz.U. Nr 60, poz. 636 ze zm.), zwanej w dalszej części „ustawą zasiłkową”.