PODSTAWA WYMIARU ŚWIADCZEŃ - ustalanie i przeliczanie

Zasady ustalania podstawy wymiaru emerytury i renty zostały określone w ustawie z 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz.U. Nr 162, poz. 1118 ze zm.). Podstawę wymiaru emerytury i renty stanowi ustalona przeciętna podstawa wymiaru składki na ubezpieczenia emerytalne i rentowe lub na ubezpieczenia społeczne na podstawie przepisów prawa polskiego w okresie kolejnych 10 lat kalendarzowych, wybranych przez zainteresowanego z ostatnich 20 lat kalendarzowych, poprzedzających bezpośrednio rok, w którym zgłoszono wniosek o emeryturę lub rentę.

Jeżeli wniosek o emeryturę zostanie zgłoszony w 2002 r., wówczas 10 kolejnych lat kalendarzowych ustala się z okresu od 1 stycznia 1982 r. do 31 grudnia 2001 r. Przy ustalaniu tych lat uwzględnia się lata kalendarzowe następujące bezpośrednio po sobie, nawet jeśli ubezpieczony w niektórych z tych lat - przez okres całego roku lub w okresie krótszym niż rok - nie pozostawał w ubezpieczeniu. Oznacza to, że brak jest możliwości wyłączenia niepełnych lub pustych lat z okresu, z którego ustalana jest podstawa wymiaru emerytury lub renty, jeżeli do ustalenia podstawy wymiaru przyjmuje się przychód (wynagrodzenie lub dochód) z okresu kolejnych 10 lat kalendarzowych.

W przypadku gdy zainteresowany w ciągu 20 lat poprzedzających bezpośrednio rok, w którym zgłosił wniosek o emeryturę, pobierał przez więcej niż 10 lat zasiłek przedemerytalny, podstawę wymiaru emerytury stanowi przeciętna podstawa wymiaru składki na ubezpieczenia emerytalne i rentowe lub na ubezpieczenia społeczne w okresie kolejnych 10 lat kalendarzowych poprzedzających bezpośrednio rok, w którym zainteresowany nabył prawo do tego zasiłku.

W celu ustalenia podstawy wymiaru świadczeń emerytalno-rentowych: