Kiedy ZUS zajmuje rachunek?

Ustawa z 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz.U. Nr 137, poz. 887 ze zm.) uregulowała podstawowe zasady odpowiedzialności płatników składek za zobowiązania wobec ZUS.

Zgodnie z art. 46 ustawy płatnik składek jest obowiązany według zasad wynikających z przepisów ustawy obliczać, potrącać z dochodów ubezpieczonych, rozliczać oraz opłacać należne składki za każdy miesiąc kalendarzowy. Płatnik, który zalega z zapłatą należnych ZUS składek, musi być świadomy faktu, iż naraża się na odpowiedzialność administracyjno-prawną, polegającą na zastosowaniu wobec dłużnika środków, które doprowadzą do przymusowego wyegzekwowania należnych ZUS zobowiązań. O tej odpowiedzialności stanowi wprost zapis art. 24 powołanej ustawy, wskazując, iż „należności z tytułu składek”, tj. składki, odsetki za zwłokę, koszty egzekucyjne, dodatkowa opłata i opłata prolongacyjna nie opłacone w terminie podlegają ściągnięciu w trybie przepisów o postępowaniu egzekucyjnym w administracji lub egzekucji sądowej.

WAŻNE! Należności z tytułu składek podlegają zaspokojeniu przed innymi wierzytelnościami, z wyjątkiem kosztów egzekucyjnych, należności za pracę, należności alimentacyjnych oraz rent z tytułu odszkodowania za wywołanie choroby, niezdolności do pracy, kalectwa lub śmierci, a także kosztów ostatniej choroby i kosztów pogrzebu dłużnika, w wysokości odpowiadającej miejscowym zwyczajom. Zakład Ubezpieczeń Społecznych z tytułu nie opłaconych składek posiada nie tylko uprawnienie, ale wręcz obowiązek wyegzekwowania swoich należności w drodze egzekucji administracyjnej.

Obowiązek ten wynika z charakteru należności z tytułu składek, będących zobowiązaniami pieniężnymi o charakterze publicznoprawnym, w przypadku których ustawodawca, w ich poborze i egzekucji, przewidział pozycję zobowiązań uprzywilejowanych.