Rekompensata dla emerytów i rencistów

Chcąc pisać o rekompensatach przysługujących niektórym grupom pracowników oraz niektórym emerytom i rencistom, należy przedstawić etapy, które doprowadziły do ustanowienia wyżej wymienionego aktu prawnego. Korzenie problematyki rekompensat tkwią m.in. w nie obowiązującej obecnie ustawie z 14 grudnia 1982 r. o zaopatrzeniu eme- rytalnym pracowników i ich rodzin (Dz.U. Nr 40, poz. 267 ze zm.), która wprowadziła dodatki do emerytur i rent dla osób zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze. Oparte na dyspozycji wspomnianej ustawy uregulowania dotyczące tej grupy pracowników znalazły się w rozporządzeniu Rady Ministrów z 7 lutego 1983 r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (Dz.U. Nr 8, poz. 43 ze zm.). Rozporządzenie to obowiązuje nadal, w zakresie określonym przez art. 32 ust. 4 ustawy z 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz.U. Nr 162, poz. 1118 ze zm.). Na podstawie tych aktów prawnych były wypłacane wzrosty i dodatki do emerytur i rent. Stan ten uległ radykalnej zmianie po wejściu w życie ustawy z 17 października 1991 r. o rewaloryzacji emerytur i rent, o zasadach ustalania emerytur i rent oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz.U. Nr 104, poz. 450 ze zm.), która obecnie również już nie obowiązuje. Ustawa ta zniosła wszystkie wzrosty i dodatki z tytułu pracy w warunkach szczególnych lub w szczególnym charakterze.