Źródła prawa u pracodawcy

Źródła prawa u pracodawcy

Ryszard Sadlik

Istotne znaczenie do prawidłowego stosowania prawa pracy w bezpośrednich stosunkach pracodawca–pracownik ma znajomość właściwych zależności między źródłami prawa pracy. Istnieje w tym zakresie hierarchia ustalona przez przepisy Kodeksu pracy.

Ilekroć w Kodeksie pracy jest mowa o prawie pracy, rozumie się przez to przepisy Kodeksu pracy oraz przepisy innych ustaw i aktów wykonawczych, określające prawa i obowiązki pracowników i pracodawców, a także postanowienia układów zbiorowych pracy i innych opartych na ustawie porozumień zbiorowych, regulaminów i statutów określających prawa i obowiązki stron stosunku pracy. Oznacza to, że pod pojęciem prawa pracy należy rozumieć nie tylko normy Kodeksu pracy, ustaw i aktów wykonawczych, lecz także zapisy układów i porozumień zbiorowych oraz regulaminów i statutów, które regulują stosunki pracy. Należy przy tym zauważyć, że układy zbiorowe i porozumienia zbiorowe oraz regulaminy i statuty, aby mogły stanowić przepisy prawa pracy, powinny być wydawane na podstawie regulacji ustawowych oraz powinny dotyczyć praw i obowiązków stron stosunku pracy. Ponadto z reguły mają one charakter aktów tworzonych przy udziale przedstawicielstwa pracowniczego. Te cechy odróżniają je w sposób jednoznaczny od zarządzeń, instrukcji czy poleceń wydawanych przez pracodawcę (np. zarządzeń prezesa zarządu spółki lub instrukcji dyrektora przedsiębiorstwa), które nie mają cech przepisów prawa pracy.