Obliczanie limitu wydatków na reprezentację i reklamę

Reprezentacja i reklama: Znaczna część wydatków ponoszonych przez podatników jest związana z reprezentacją i reklamą. Ponieważ ustawy podatkowe zawierają ograniczenia w zakresie kwalifikowania ich do kosztów uzyskania przychodów, a obowiązujące w tym względzie przepisy są dość ogólnikowe, wielu podatników ma problemy z prawidłową interpretacją tych przepisów na tle konkretnych stanów faktycznych. Dużo wątpliwości budzi nie tylko prawidłowe zaliczanie wydatków do reklamy publicznej, niepublicznej czy reprezentacji, ale także obliczanie wskazanych w ustawach limitów.

W świetle ogólnej definicji kosztów podatkowych, zawartej w art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz w art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych odpowiednio w art. 16 ust. 1 updop oraz art. 23 ust. 1 updof. Z powołanych przepisów wynika zatem, że aby uznać określony wydatek za koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione dwa podstawowe warunki, tj. jego celem powinno być osiągnięcie przychodów i zarazem nie może on figurować na liście wydatków, które z woli ustawodawcy nie są zaliczane do kosztów podatkowych.

Ustawowy katalog kosztów niepotrącalnych znajduje się w art. 16 updop oraz odpowiadającym mu art. 23 updof. I tak według art. 16 ust. 1 pkt 28 updop i art. 23 ust. 1 pkt 23 updof nie uważa się za koszty uzyskania przychodów kosztów reprezentacji i reklamy w części przekraczającej 0,25% przychodów, chyba że reklama jest prowadzona w środkach masowego przekazu lub publicznie w inny sposób.

Ponieważ ustawy podatkowe nie definiują ani reprezentacji, ani reklamy, zasadne jest w tym przypadku sięgnięcie do stosownych interpretacji ministerialnych oraz definicji przedstawionych w orzeczeniach sądowych. Przykładowo, w piśmie z 17 lipca 1995 r. (nr PO 4/AK-722-702/95) Ministerstwo Finansów wypowiedziało się, że w związku z brakiem odpowiedniej definicji w przepisach podatkowych, należy przyjąć wykładnię językową pojęcia „reklama”, zgodnie z którą przez reklamę można rozumieć . Natomiast w wyroku z 12 czerwca 1997 r. (sygn. akt I SA/Ka 192/97; opubl. w LEX) Naczelny Sąd Administracyjny wyraził pogląd, że reklama to działanie mające kształtować popyt przez poszerzenie wiedzy przyszłych nabywców o towarach w celu zachęcenia ich do nabycia towarów od tego, a nie innego podmiotu gospodarczego.