Polityka rachunkowości w kształtowaniu przychodów przedsiębiorstwa

Polityka rachunkowości w kształtowaniu przychodów przedsiębiorstwa

Polityka rachunkowości kształtowana jest na podstawie rozwiązań określonych w ustawie o rachunkowości. Polityka ta staje się obszarem, w którym przedsiębiorstwo może znaleźć wiele możliwości świadomego kształtowania swojego wizerunku. Jego fizycznym wyrazem są sprawozdania finansowe.

Politykę rachunkowości określa ogólnie art. 3 ust. 1 pkt 11 ustawy o rachunkowości jako wybrane i stosowane przez jednostkę, odpowiednie do jej działalności, rozwiązania dopuszczone przepisami ustawy i zapewniające wymaganą jakość sprawozdań finansowych. W szczegółach kształt polityki rachunkowości wynika ze sposobu przestrzegania w praktyce zasad określania informacji dodatkowej (art. 48 ust. 1 pkt 1) oraz szeregu zasad merytorycznych: ciągłości, istotności, zakazu kompensat, zasady kontynuacji działalności, zasady memoriałowej, ostrożnej wyceny, zasady periodyzacji, podwójnego zapisu, porównywalności, wiarygodności, współmierności przychodów i kosztów oraz wyższości treści nad formą.

Rola polityki rachunkowości

Polityka rachunkowości w praktyce (szczególnie wyraźnie w warunkach gospodarki rynkowej) może być traktowana jako instrument zarządzania wartością przedsiębiorstwa. Zarządcze wykorzystanie tego narzędzia nadaje jej szczególne znaczenie. Dzięki temu również zasady przygotowywania sprawozdań finansowych, z którymi przede wszystkim wiążą się instrumenty polityki rachunkowości, służą szeroko rozumianemu procesowi zarządzania wartością przedsiębiorstwa. Z tego powodu znajomość ram polityki rachunkowości może znacząco wpływać na tworzenie wizerunku przedsiębiorstwa, który jest narzędziem w osiąganiu założonych celów i może przyczyniać się do realizacji polityki finansowania oraz strategii inwestowania.