Utrata wartości aktywów

Utrata wartości aktywów

Znowelizowana ustawa o rachunkowości wprowadza dość szerokie i istotne zmiany w zakresie wyceny bilansowej. Jedna z nich polega na uwzględnieniu przy wycenie niektórych kategorii aktywów odpisów z tytułu tzw. trwałej utraty wartości.

Zgodnie z art. 28 ustawy środki trwałe oraz wartości niematerialne i prawne wycenia się według cen nabycia lub kosztów wytworzenia, lub wartości przeszacowanej, pomniejszonych o odpisy amortyzacyjne lub umorzeniowe, a także o odpisy z tytułu trwałej utraty wartości. Środki trwałe w budowie wycenia się w wysokości ogółu kosztów pozostających w bezpośrednim związku z ich nabyciem lub wytworzeniem, pomniejszonych o odpisy z tytułu trwałej utraty wartości. Udziały w innych jednostkach oraz inne inwestycje zaliczone do aktywów trwałych można wyceniać według ceny nabycia pomniejszonej o odpisy z tytułu trwałej utraty wartości (jest to jedna z dwóch metod wyceny inwestycji długoterminowych. Drugą z tych metod jest wycena w wartości godziwej).

Według znowelizowanej ustawy o rachunkowości z trwałą utratą wartości mamy do czynienia wówczas, gdy istnieje duże prawdopodobieństwo, że kontrolowany przez jednostkę składnik aktywów nie przyniesie w przyszłości w całości lub znaczącej części przewidywanych korzyści ekonomicznych. Taka sytuacja uzasadnia dokonanie odpisu aktualizującego, doprowadzającego wartość księgową danego składnika aktywów do jego ceny sprzedaży netto, a w przypadku jej braku do ustalonej w inny sposób wartości godziwej.