Przychody z nieujawnionych źródeł

Przychody z nieujawnionych źródeł

W wyniku rozwoju gospodarki rynkowej w Polsce firmy, a nawet osoby fizyczne operują dużymi sumami pieniędzy. Coraz częściej w wyniku kontroli przeprowadzonych np. przez organy skarbowe okazuje się, że suma wydatków bardzo wyraźnie przekracza osiągnięte przychody albo że zgłaszane w zeznaniach podatkowych sumy, będące przychodami tych firm i osób, pochodzą z nieujawnionych źródeł.

Opodatkowanie przychodów z nieujawnionych źródeł zostało uregulowane w art. 20 ust. 1 i 3 oraz w art. 30 ust. 1 pkt 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Przepis ten wyodrębnia następujące przychody:

n

n

Każdorazowo należy dokonać oceny opierając się na tzw. znamionach zewnętrznych, tj. na poniesionych wydatkach oraz wartości zgromadzonego mienia. Analiza poniesionych wydatków prowadzi do kilku wniosków. Przede wszystkim następstwem poniesionych wydatków jest m.in. gromadzenie składników majątku, które są zaliczane do mienia podatnika (np. samochodu).

Istotną okolicznością jest to, iż analizie podlega wyłącznie wartość poniesionych wydatków oraz mienia zgromadzonego w okresie objętym kontrolą (roku podatkowym).

Zgodnie z przepisami Kodeksu cywilnego mieniem jest własność i inne prawa majątkowe, czyli z punktu widzenia ekonomicznego ogół aktywów danego podmiotu. Własność to prawo właściciela do korzystania z rzeczy z wyłączeniem innych osób, w granicach określonych przez ustawy i zasady współżycia społecznego, zgodnie ze społeczno-gospodarczym przeznaczeniem rzeczy. Prawa majątkowe dzieli się na następujące grupy: prawa rzeczowe, wierzytelności, prawa na dobrach niematerialnych o charakterze majątkowym, których przedmiotem są dobra niematerialne, np. prawa autorskie, prawa rodzinne o charakterze majątkowym oraz prawa do spadku.