Nabycie nieruchomości w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych

Nabycie nieruchomości w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych w przepisie art. 10 ust. 1 pkt 8 uzależnia opodatkowanie dochodu uzyskanego w drodze odpłatnego zbycia nieruchomości od upływu pięcioletniego okresu, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło ich nabycie lub wybudowanie.

Dla prawidłowego stosowania tego przepisu podstawową rzeczą jest zdefiniowanie pojęcia „nabycie”. To, że dane zdarzenie prawne jest zakwalifikowane jako nabycie, decyduje o momencie, od którego rozpoczyna się bieg terminu wskazanego w przepisie, a co za tym idzie – o tym, czy w danej sytuacji faktycznej występuje konieczność zapłaty podatku. Jednoznaczne określenie omawianego pojęcia nie jest sprawą prostą, ponieważ ustawa nie definiuje terminu „nabycie” ani nie odsyła do innych ustawowych definicji. Co prawda w wyroku NSA z 26 maja 1997 r. (sygn. akt I SA/Ka 86/96) znajdujemy stwierdzenie, że skoro przepis art. 10 ust. 1 pkt 8 nie definiuje pojęcia nabycie, tym samym musi być ono interpretowane na gruncie przepisów regulujących to zagadnienie, czyli przepisów Księgi drugiej tytułu I działu III oraz art. 926 (...) ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny. Zgodnie z powyższą teorią, za nabycie – w szczególności nabycie nieruchomości – należałoby uznawać przeniesienie własności tej nieruchomości na nabywcę w drodze umowy sprzedaży, zamiany, darowizny lub innej umowy zobowiązującej oraz w drodze zasiedzenia i spadkobrania. Należy jednak przypuszczać, że pełna akceptacja przyjętego w powyższym wyroku stanowiska nie jest możliwa i zarówno stosujące prawo podatkowe organy skarbowe, jak i niektórzy teoretycy prawa wychodzą z interpretacjami tego pojęcia poza ramy wskazane w tych przepisach.