O formie pisemnej z podpisami urzędowo poświadczonymi w kodeksie spółek handlowych
W ramach teoretycznego klasyfikowania form szczególnych czynności prawnych - stanowiących wyjątek od wyrażonej w art. 60 k.c. ogólnej zasady swobody formy złożenia oświadczenia woli - dokonuje się ich podziału m.in. ze względu na zewnętrzną postać (kształt) oświadczenia woli (sposób dokonania czynności prawnej). Wśród powszechnych form szczególnych (tzn. nie "zarezerwowanych" dla poszczególnych typów czynności prawnych) wyróżnia się prócz zwykłej formy pisemnej, o której mowa w art. 78 k.c., także kwalifikowaną formę pisemną. Określenie "kwalifikowana" wiąże się z tym, iż odpowiada ona surowszym wymogom niż zwykła forma pisemna, tym samym jej zachowanie oznacza per se uczynienie zadość wymogowi zwykłej formy pisemnej.
Grzegorz Wolak
sędzia Sądu Rejonowego w Tarnobrzegu
Kwalifikowana forma pisemna w odróżnieniu od zwykłej formy pisemnej nie jest jednorodna i w jej ramach można wyróżnić1: formę pisemną z urzędowym poświadczeniem daty (inaczej pismo z urzędowym poświadczeniem daty), formę pisemną z urzędowym poświadczeniem podpisu (inaczej pismo z urzędowym poświadczeniem podpisu) oraz formę aktu notarialnego.
Z uwagi na wąskie ramy artykułu, skoncentrowano się w nim tylko na formie pisemnej z urzędowym poświadczeniem podpisu i to przede wszystkim w kontekście przypadków jej zastrzeżenia przez ustawodawcę w ustawie z 15 września 2000 r. - Kodeks spółek handlowych. O ile bowiem zwykłej formie pisemnej czy formie aktu notarialnego poświęcono w doktrynie prawa cywilnego czy handlowego niemało uwagi, napisano na ten temat nawet odrębne monografie, o tyle forma pisemna z urzędowym poświadczeniem podpisu traktowana jest przez nią nieco "po macoszemu" i z reguły autorzy podręczników czy komentarzy, pisząc o niej, ograniczają się do zacytowania kilku przepisów ustawy z 14 lutego 1991 r. - Prawo o notariacie (dalej jako p.n.) o niej traktujących. Zresztą sam ustawodawca w dziale III tytułu IV księgi I k.c. "Forma czynności prawnych" nie wymienił tej formy szczególnej nawet z nazwy; jest ona desygnatem pojęcia "inna forma szczególna". Tymczasem - na tle przepisów p.n. i k.s.h. odnoszących się do tej formy szczególnej - nie brak zagadnień mogących wywoływać teoretyczne i praktyczne trudności interpretacyjne co do jej istoty (np. zakresu obowiązków notariusza związanych ze złożeniem oświadczeń woli przez strony w tej formie), czy choćby zakresu jej obowiązywania w k.s.h.
POTRZEBUJESZ POMOCY?
