Świadczenia za zatrudnianie bezrobotnych - finansowe korzyści i zagrożenia dla pracodawcy

Od 27 maja 2014 r. do ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (dalej: ustawa o promocji zatrudnienia) wprowadzono nowe formy wsparcia zatrudniania bezrobotnych. Urzędy pracy oferują je w ramach pomocy de minimis. Dofinansowanie lub refundacja są wypłacane co miesiąc. Jednak okres takiego wsparcia pracodawców jest krótszy od obligatoryjnego okresu, przez jaki muszą zatrudniać skierowanych bezrobotnych.

Wysokość miesięcznego dofinansowania/refundacji

Różnorodność form wsparcia przewidzianych dla pracodawców powoduje problemy z oceną rzeczywistej opłacalności takiej pomocy. Przykładowo, łączne dofinansowanie za zatrudnienie bezrobotnego 60+ może maksymalnie wynieść 20 160 zł (przy 36-miesięcznej umowie o pracę). W przypadku świadczenia aktywizacyjnego (wsparcie za zatrudnienie bezrobotnego rodzica powracającego na rynek pracy) jest to 10 080 zł (przy 18-miesięcznej umowie o pracę). Bonus za zatrudnienie bezrobotnego 60+ jest dwa razy większy niż za zatrudnienie bezrobotnego rodzica, z czym wiąże się otrzymywanie świadczenia aktywizacyjnego. Tymczasem oba te świadczenia mają tę samą wartość, jeżeli uwzględnić okresy obligatoryjnego zatrudnienia - bezrobotnego 60+ trzeba zatrudnić przez okres dwa razy dłuższy niż bezrobotnego rodzica. Według tego kryterium zarówno za zatrudnienie bezrobotnego 60+, jak i bezrobotnego rodzica wartość pomocy wynosi 560 zł miesięcznie. Trudność w ustaleniu tej kwoty polega na tym, że dofinansowanie jest wypłacane tylko przez część okresu obowiązywania umowy o pracę. Z wyjątkiem grantu na telepracę i premii za bon stażowy, dofinansowanie albo refundacja są określane i wypłacane w miesięcznej kwocie, a nie za cały okres zatrudnienia.