Układy zbiorowe pracy

W niniejszej publikacji wskazujemy szczególnie na te formy kontaktu zbiorowych stron stosunków pracy, które prowadzą do ustanowienia norm postępowania w zakładzie pracy. Według kodeksu pracy układy zbiorowe pracy, porozumienia zbiorowe oparte na ustawie, regulaminy i statuty są autonomicznym źródłem prawa pracy. Są one wynikiem wskazanych stosunków między pracodawcą a pracownikami, odpowiednio reprezentowanymi, a procedura ich tworzenia wynika z przepisów powszechnych prawa pracy.

Publikacja w prosty i przystępny sposób wskazuje sposób "tworzenia" autonomicznych źródeł prawa pracy przede wszystkim układów zbiorowych pracy i poszczególnych porozumień normatywnych.

Stosunki pracy w zakładzie to nie tylko pokojowe współistnienie - to także konflikty. Przepisy prawa nie pozostawiają tej sfery funkcjonowania w zakładzie pracy samym stronom, lecz także je regulują. Warto zatem zapoznać się ze sposobem wchodzenia w spór zbiorowy oraz prawnymi mechanizmami jego rozwiązywania.

W opracowaniu tym także zwrócono uwagę na inne przewidziane przez prawo przejawy i formy kontaktów między pracodawcą a pracownikami.

Zakładowe układy zbiorowe pracy

Zgodnie z art. 9 k.p. jednym z autonomicznych źródeł prawa pracy są układy zbiorowe. Najbardziej rozpowszechnioną formą układów zbiorowych pracy są zakładowe układy zbiorowe pracy. Obejmują one swoim zasięgiem pracodawcę i pracowników danego zakładu pracy i stanowią dla nich źródło praw i obowiązków, swoisty zakładowy kodeks pracy. Układy to jeden z aktów zakładowych ustalający w sposób najbardziej pełny - kompleksowy - warunki wynagradzania za pracę i przyznawania innych świadczeń związanych z pracą.