Już 26 maja przeczytasz o prawie pracy

Kto może być pracownikiem

Pracownikiem jest osoba zatrudniona na podstawie umowy o pracę, powołania, wyboru, mianowania lub spółdzielczej umowy o pracę (art. 2 k. p.). Przez nawiązanie stosunku pracy pracownik zobowiązuje się do wykonywania pracy określonego rodzaju na rzecz pracodawcy i pod jego kierownictwem oraz w miejscu i czasie wyznaczonym przez pracodawcę, a pracodawca - do zatrudniania pracownika za wynagrodzeniem. Podkreślenia wymaga fakt - o czym zdarza się zapomnieć przedsiębiorcom - że zatrudnienie w warunkach określonych w przytoczonym przepisie jest zatrudnieniem na podstawie stosunku pracy, bez względu na nazwę zawartej przez strony umowy i nie jest dopuszczalne zastąpienie umowy o pracę umową cywilnoprawną przy zachowaniu warunków wykonywania pracy. Jest to o tyle istotne, że osobie, która uważa, że mimo zawartej z nią umowy cywilnoprawnej świadczyła pracę podlegającą przepisom kodeksu pracy, będzie przysługiwało powództwo o ustalenie stosunku pracy. W razie niekorzystnego dla siebie rozstrzygnięcia pracodawca będzie nie tylko zobowiązany do uregulowania należności z ubezpieczeń społecznych, ale naraża się także na odpowiedzialność za wykroczenia przeciwko prawom pracowniczym, a w szczególnie rażących sytuacjach, nawet na odpowiedzialność karną. Nie znaczy to oczywiście, że z osobami zainteresowanymi nie można zawierać umów cywilnych, jest to jak najbardziej dopuszczalne, ale przy zachowaniu określonych reguł. Z całą pewnością elementem umożliwiającym rozróżnienie stosunku pracy od wykonywania usług na innej podstawie jest aspekt pozostawania pod kierownictwem pracodawcy, charakterystyczny właśnie dla tego pierwszego świadczenia.