comment
Artykuł
Data publikacji: 2002-03-12
Wyrok NSA z 11 grudnia 1996 r., I SA/Lu 219/96, niepublikowany, sygn. I SA/Lu 219/96
Przedmiotem sporu między stronami jest fakt nieuznania za koszt uzyskania przychodu wydatków na utwardzenie placu. Przed podjętymi pracami nawierzchnię spornego placu stanowiła warstwa tłucznia o grubości 200 mm, ułożona na podłożu z żużla gr. 200 mm. Nawierzchnia była zniszczona, występowały liczne zastoiny wody opadowej, wymycie nawierzchni, brak stabilności nawierzchni. W celu poprawy stanu technicznego zalecono remont nawierzchni i podbudowy przez zastosowanie odpowiednich materiałów drogowych oraz wykonania warstwy odsączającej z piasku grubości 150 mm z wykorzystaniem do podbudowy istniejącego tłucznia i żużla, stabilizując go warstwą betonową. W celu uzyskania właściwych parametrów zalecono: zachowanie grubości warstwy odsączającej 150 mm, grubości podbudowy - 150-250 mm, grubości nawierzchni 80-200 mm, wymianę krawężników i ułożenie ich na ławkach betonowych. Taki też był zakres przeprowadzonych prac. Organy podatkowe ustaliły, iż mimo nazwania prac remontem, w wyniku ich przeprowadzenia, doszło do powstania nowej budowli o znacznie lepszych parametrach użytkowych. Celem inwestycji było położenie nowej nawierzchni o znacznie wyższym standardzie. Nie można zatem nie podzielić wniosków organów podatkowych, iż wykonane prace nie miały na celu jedynie przywrócenie pierwotnych cech użytkowych budowli, lecz w sposób stały zmieniły jej parametry techniczne (warstwa odsączająca, utwardzenie, nawierzchnia) i wartości użytkowe. Nie były więc pracami odtworzeniowymi.
Pozostało 1% treści
Chcesz uzyskać dostęp? Skorzystaj z bezpłatnego abonamentu
Zobacz także
-
keyboard_arrow_right
-
keyboard_arrow_right
-
keyboard_arrow_right
-
keyboard_arrow_right
-
keyboard_arrow_right
Szkolenie
Książka
