comment
Artykuł
Data publikacji: 2001-11-13
Wyrok SN z 26 marca 1976 r., sygn. akt I PRN 9/76
Wprawdzie spełnienie obowiązków pracownika zatrudnionego na stanowisku kierowniczym wymaga wykonywania pracy niejednokrotnie ponad ustawowe normy czasu zatrudnienia, jednakże zakład pracy nie jest uprawniony do stałego obarczania takiego pracownika pracą w podwójnym wymiarze. Tak art. 16a ust. 1 ustawy z dnia 18 grudnia 1919 r. o czasie pracy w przemyśle i handlu (Dz.U. z 1933 r. nr 94, poz. 734 wraz z późn. zm.), przez użycie określenia „mogą być zatrudnieni w miarę konieczności”, jak i art. 135 kodeksu pracy, który niemal dosłownie przejął dyspozycję uchylonej ustawy z 1919 r. o czasie pracy, nie upoważniają zakładów pracy do stosowania takich rozwiązań organizacyjnych, które by w samym swoim założeniu rodziły konieczność stałego wykonywania pracy w godzinach nadliczbowych przez pracowników zajmujących kierownicze i inne samodzielne stanowiska pracy.
Pozostało 1% treści
Chcesz uzyskać dostęp? Skorzystaj z bezpłatnego abonamentu
Zobacz także
-
keyboard_arrow_right
-
keyboard_arrow_right
-
keyboard_arrow_right
-
keyboard_arrow_right
-
keyboard_arrow_right
Książka
