comment
Artykuł
Data publikacji: 2001-10-09
Wyrok NSA z 17 marca 1999 r., sygn. akt I SA/Gd 1866/97, niepublikowany, sygn. I SA/Gd 1866/97
W związku z tym, iż umowy stanowią o oddaniu samochodów w bezpłatne używanie i nie ustalono w nich żadnej odpłatności na rzecz ich właścicieli za używanie pojazdów dla realizacji zadań spółki, organy podatkowe zasadnie przyjęły, iż spółka uzyskała w ten sposób świadczenia nieodpłatne, których wartość winna, na podstawie art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy z 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych, zwiększyć wartość przychodów ustalanych dla celów podatkowych. Wynikający z treści umów zamiar stron, a mianowicie oddanie w bezpłatne używanie, jak również brak określenia w umowach czynszu za wynajem samochodów, nie pozwalają na uwzględnienie argumentów wskazujących, że były to świadczenia odpłatne.
Obciążenie biorącego rzecz do używania obowiązkiem płacenia ubezpieczenia i podatku drogowego, jak również podatku od nieruchomości nie może stanowić o tym, że mamy do czynienia z umową ekwiwalentną, np. najmu, gdyż są to tylko dodatkowe świadczenia (poza czynszem), o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy z 1989 r. o opłacie skarbowej, przyjmowane za podstawę obliczenia opłaty.
Pozostało 89% treści
Chcesz uzyskać dostęp? Skorzystaj z bezpłatnego abonamentu
