Zwierzaj się rozsądnie

Romuald Romański

Autor jest doktorem z dziedziny historii prawa administracyjnego, docentem w Wyższej Szkole im. Pawła Włodkowica w Płocku. Ma ukończone studia podyplomowe z dziedziny prawa sądowego i specjalizuje się w prawie gospodarczym, handlowym i prawie pracy. Jest autorem wielu książek i artykułów. Przez kilka lat pełnił funkcję dyrektora Biura Analiz Ekonomiczno-Prawnych w Warszawie.

Kontakt: romuald@vip.interia.pl

Słowo „tajemnica” jest niejednoznaczne. Ustawodawstwo nasze nie zawiera tzw. legalnej definicji tajemnicy, natomiast w słownikach i w potocznym użyciu różnie bywa ono rozumiane.

Należy zwrócić uwagę na fakt, że w odniesieniu do stosunku pracy „prawem” są nie tylko przepisy ustaw i rozporządzeń, ale również postanowienia tzw. autonomicznych źródeł prawa, czyli układów zbiorowych, regulaminu pracy wydawanego przez pracodawcę, a także umów o pracę - zwłaszcza w tych przedsiębiorstwach, w których pracodawcy nie mają obowiązku wydawania regulaminów, gdyż zatrudniają mniej niż 20 pracowników.

Warto o tym pamiętać, gdyż o ile rodzaje tajemnic, których winien przestrzegać pracownik, określone są w ustawach, o tyle autonomiczne źródła prawa powinny konkretyzować treść tych pojęć. Zgodnie z przepisami Kodeksu pracy oraz ustawy o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji, pracownik zobowiązany jest do zachowania w tajemnicy:

 informacji, których ujawnienie mogłoby narazić pracodawcę na szkodę (tajemnica pracodawcy),