Różnice kursowe w podatkowej księdze przychodów i rozchodów

W polskim ustawodawstwie brak jest definicji tego pojęcia. Powszechnie przyjmuje się, że z różnicami kursowymi mamy do czynienia wówczas, gdy pomiędzy dniem uzyskania przychodu i jego faktycznym otrzymaniem lub też pomiędzy dniem zarachowania kosztów i dniem faktycznej zapłaty występują różne kursy walutowe (pismo Ministerstwa Finansów z 14 lutego 1996 r., nr PO4/AS-722-1037/95). Prawidłowe określenie wielkości różnic kursowych jest niezmiernie ważne, ponieważ w ich wyniku może nastąpić zwiększenie przychodów lub kosztów osiąganych przez podatnika bądź też zmniejszenie tych wielkości.

Obowiązek przeliczenia transakcji realizowanej w walucie obcej na walutę polską nakłada na podatników prowadzących podatkową księgę przychodów i rozchodów § 12 ust. 4 rozporządzenia Ministra Finansów z 26 sierpnia 2003 r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów (Dz.U. Nr 152, poz. 1475). Stanowi on, że dowód księgowy powinien być sporządzony w języku polskim. Jeżeli w dowodzie podane jest wartościowe określenie operacji gospodarczej tylko w walucie obcej, podatnik posiadający ten dowód jest obowiązany przeliczyć walutę obcą na złote, po obowiązującym w dniu dokonania operacji kursie, zgodnie zasadami określonymi w ustawie o podatku dochodowym. Wynik przeliczenia należy zamieścić w wolnych polach dowodu lub w załączniku do dowodu sporządzonego w walucie obcej.

Zasady przeliczania walut obcych na polskie złote, określone w ustawie o podatku dochodowym, do których się odwołuje przytoczony przepis rozporządzenia, zawarte są przede wszystkim w art. 14 ust. 1a i 1b art. 22 ust. 1 i 1a oraz art. 22g ust. 5 ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych - j.t. Dz.U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm. (updof).