Wydatki marketingowe w świetle orzecznictwa NSA (cz. 1)

Przystępując do analizy skutków działań marketingowych pod kątem praw i obowiązków podmiotów gospodarczych wynikających z ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, należy podkreślić, że obowiązujące w tym zakresie przepisy nie definiują marketingu, z czym wiąże się konieczność sięgania w sprawach podatkowych do słownikowych definicji omawianego pojęcia. Dał temu wyraz Naczelny Sąd Administracyjny w uzasadnieniu wyroku z 19 grudnia 2000 r. (sygn. akt I SA/Ka 1728/99), stwierdzając, że w sytuacji gdy brak jest w ustawach jasno sprecyzowanej definicji marketingu, istotnego znaczenia nabiera wykładnia językowa. W omawianym wyroku sąd powołując się na encyklopedię¹ wskazał zarazem, że „przez pojęcie marketingu należy rozumieć działania gospodarcze dotyczące sprzedaży, dystrybucji, reklamy, planowania produkcji, badań rynku; koncentrują się na rynku i są przez rynek determinowane; celem marketingu jest przystosowanie przedsiębiorstwa do zmiennych warunków rynku oraz oddziaływanie na rynek i kształtowanie go. Marketing obejmuje: określanie potrzeb, kształtowanie produktu z punktu widzenia potrzeb nabywców, tworzenie i utrzymywanie popytu, ustalanie polityki rynkowej, finansowanie i kredytowanie obrotu oraz działania związane z fizycznym ruchem towarów”.

Podobnie w wyroku z 19 maja 1998 r. (sygn. akt III SA 654/96) NSA sięgnął do stosownych definicji zawartych w słowniku języka polskiego oraz w słowniku wyrazów obcych.