Zapomoga na pokrycie kosztów leczenia byłego pracownika

Z uregulowań zawartych w ustawie z 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (j.t. Dz.U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.) wynika zasada, w myśl której kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów (art. 15 ust. 1). Nie dotyczy to wydatków wymienionych w katalogu negatywnym, zawartym w art. 16 ust. 1 ustawy, w którym wyszczególnione zostały wydatki (koszty) nie stanowiące kosztu podatkowego. W katalogu tym nie znajdujemy jednak wyłączenia z kosztów uzyskania przychodów dla świadczeń, o których mowa w sytuacji opisywanej w pytaniu. Stwierdzić należy, że niewątpliwie miał miejsce fakt poniesienia wydatku z tytułu zapomogi przeznaczonej na pokrycie kosztów leczenia byłego pracownika firmy. Jeśli weźmiemy jednak pod uwagę dalszą dyspozycję art. 15, uzależniającą zakwalifikowanie danego wydatku do kosztów uzyskania przychodów od istnienia związku przyczynowo-skutkowego między poniesiony w danym roku podatkowym wydatkiem a powstaniem (zwiększeniem) przychodu, trudno taki związek wykazać. Musi bowiem istnieć wspomniany związek przyczynowo-skutkowy, mający charakter pośredni lub bezpośredni, a wydatków takich nie można uznać za koszt podatkowy, traktując je w oderwaniu od przychodu, dla osiągnięcia którego zostały poniesione. Wypada zauważyć, że podatnik dokonał wypłaty zapomogi losowej na rzecz osoby, która w chwili jego poniesienia nie była związana z firmą przekazującą świadczenie stosunkiem pracy (pracownikiem).