Data publikacji: 24.11.2001
Zmiany w uregulowaniach skutków podatkowych leasingu (cz. 2)
W drugiej części publikacji omawiającej nowe regulacje podatkowe dotyczące leasingu koncentrujemy się na umowie, w ramach której amortyzacji dokonuje korzystający (leasingobiorca). Podobnie jak w przypadku pierwszej formy umowy analizujemy skutki podatkowe realizacji takiej umowy oraz sprzedaży przedmiotu leasingu.
Umowa określona w art. 17f ustawy z 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (j.t. Dz.U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.) zawarta na czas oznaczony, której odpowiadają określone skutki podatkowe, powinna uwzględniać następujące okoliczności:
• Nie jest konieczny do spełnienia warunek minimalnego okresu, na który powinna być zawarta umowa. Może to być zatem w przypadku rzeczy ruchomych okres krótszy niż 40 proc. normatywnego okresu amortyzacji, a w przypadku nieruchomości okres krótszy niż 10 lat.
• Suma opłat leasingowych (wraz z ceną, po której może nastąpić przeniesienie własności), zmniejszona o należny VAT, musi odpowiadać co najmniej wartości początkowej środków trwałych, będących przedmiotem leasingu.
• Musi zawierać postanowienie, że odpisów amortyzacyjnych w podstawowym okresie leasingu będzie dokonywał korzystający.
Widzimy wyraźnie, iż przy tego typu umowie odpisów amortyzacyjnych dokonuje korzystający, co wyraźnie musi określać umowa.
POTRZEBUJESZ POMOCY?