Praca za granicą a uprawnienia do polskich świadczeń emerytalno-rentowych

Praca za granicą a uprawnienia do polskich świadczeń emerytalno-rentowych

Przy ustalaniu świadczeń emerytalno-rentowych uwzględnia się między innymi okresy pracy za granicami kraju. Nie wszystkie jednak okresy pracy za granicą mogą być przyjęte do przyznania prawa i obliczenia wysokości świadczeń. Dlatego też prezentujemy podstawowe zasady uwzględniania tych okresów zarówno przy obliczaniu stażu pracy, jak i ustalaniu podstawy wymiaru.

ZALICZANIE OKRESÓW PRACY ZA GRANICĄ NA PODSTAWIE POLSKICH PRZEPISÓW

Okresy składkowe

W oparciu o przepisy ustawy z 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz.U. Nr 162, poz. 1118 ze zm.) możliwe jest zaliczenie następujących okresów pracy za granicą wymienionych w ustawie jako okresy składkowe:

1) okresy ubezpieczenia przypadające po 1 stycznia 1999 r. (art. 6 ust. 1 pkt 1),

2) okresy opłacania składek przypadające od 15 listopada 1991 r. do 31 grudnia 1998 r. na podstawie przepisów obowiązujących do 31 grudnia 1998 r. (art. 6 ust. 1 pkt 2),

3) okresy zatrudnienia za granicą osób, które w tym czasie nie były obywatelami polskimi, jeżeli te osoby powróciły do kraju po 22 lipca 1944 r. i zostały uznane za repatriantów (art. 6 ust. 1 pkt 9), pod warunkiem: uzyskania statusu repatrianta, stałego zamieszkiwania na obecnym terytorium Rzeczypospolitej Polskiej oraz nieotrzymywania z instytucji zagranicznej świadczenia innego niż renta z ubezpieczenia dodatkowego (art. 9 ust. 1 i 3),