Obowiązki płatnika związane z poborem zaliczek od pracowników

Obowiązki płatnika związane z poborem zaliczek od pracowników

Na podstawie art. 31 ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (j.t. Dz.U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) każdy pracodawca – bez względu na to, czy jest osobą fizyczną, osobą prawną czy inną jednostką organizacyjną – zobowiązany jest do poboru zaliczek na podatek dochodowy od przychodów ze stosunku pracy oraz od zasiłków pieniężnych z ubezpieczenia społecznego.

Jak wynika z postanowień art. 12 ustawy, opodatkowaniu podlegają nie tylko wypłacane przez pracodawcę wynagrodzenia, ale i inne świadczenia, które otrzymuje pracownik.

Dla celów podatkowych, zgodnie z art. 12 ust. 2 ustawy, wartość pieniężną świadczeń w naturze, przysługujących pracownikom na podstawie odrębnych przepisów, ustala się według przeciętnych cen stosowanych wobec innych odbiorców – jeżeli przedmiotem świadczenia są rzeczy lub usługi wchodzące w zakres działalności pracodawcy¹.

Wartość pieniężną świadczeń w naturze (z wyjątkiem świadczeń przysługujących pracownikom na podstawie odrębnych przepisów) ustala się według cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem przede wszystkim ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca ich uzyskania.

Wartość innych nieodpłatnych świadczeń ustala się:

1) jeżeli przedmiotem świadczeń są usługi wchodzące w zakres działalności gospodarczej pracodawcy – według cen stosowanych wobec innych odbiorców niż pracownicy,

2) jeżeli przedmiotem świadczeń są usługi zakupione przez pracodawcę – według cen zakupu,

3) jeżeli przedmiotem świadczenia jest udostępnienie lokalu lub budynku – w wysokości równowartości czynszu, który przysługiwałby w razie zawarcia umowy najmu tego lokalu lub budynku,