Dyżur jako czas pracy: na co zwraca uwagę TSUE

Zasady pełnienia i rekompensowania dyżurów pracodawcy powinni uregulować w przepisach zakładowych. Tworząc je, warto zwrócić uwagę na orzecznictwo trybunału, które dostarcza wielu cennych wskazówek w tej kwestii

Właściwe zakwalifikowanie dyżuru jako czasu pracy ma istotne znaczenie z punktu widzenia roszczeń pracowników oraz przestrzegania średniego tygodniowego czasu pracy. Aby uniknąć sporów dotyczących zasad rekompensowania dyżurów pozazakładowych stanowiących czas pracy, podczas których pracownik nie pracuje, pracodawcy powinni tę kwestię uregulować w wewnętrznych przepisach zakładowych. Wskazówek w tym zakresie dostarcza orzecznictwo Trybunału Sprawiedliwości UE odnoszące się do dyrektywy 2003/88/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z 4 listopada 2003 r. dotyczącej niektórych aspektów organizacji czasu pracy (dalej: dyrektywa). Akt ten definiuje czas pracy jako każdy okres, podczas którego pracownik pracuje, w którym jest do dyspozycji pracodawcy oraz wykonuje swoje działania lub spełnia obowiązki zgodnie z przepisami krajowymi lub praktyką krajową, zaś okres odpoczynku jako każdy okres, który nie jest czasem pracy.