Przy ustalaniu treści dokumentów planistycznych JST musi pamiętać o roli parków narodowych

Pominięcie ich w procedurze może powodować istotną wadę postępowania, skutkującą nawet stwierdzeniem nieważności uchwały wprowadzającej plan miejscowy albo podstawę do wznowienia sprawy o wydanie decyzji lokalizacyjnej

Problematyka współdziałania gmin i parków narodowych w obszarze planowania przestrzennego wynika przede wszystkim z dwóch aktów prawnych, tj. ustawy z 16 kwietnia 2004 r. o ochronie przyrody (t.j. Dz.U. z 2022 r. poz. 916; dalej: u.o.p.) oraz ustawy z 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (t.j. Dz.U. z 2022 r. poz. 503; dalej: u.p.z.p.). Przy czym należy zaznaczyć, że parki narodowe mają wiele uprawnień w zakresie wpływania na treści m.in. dokumentów planistycznych, tj. studiów uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy, miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego oraz decyzji lokalizacyjnych, czyli decyzji o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu publicznego oraz decyzji o warunkach zabudowy. Dotyczy to przede wszystkim terenów położonych w granicach parku narodowego, ale także w jego otulinie.

uzgodnienie decyzji lokalizacyjnej

Zgodnie z art. 53 ust. 4 pkt 7 u.p.z.p. decyzję o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu publicznego [ramka] wydaje się po uzgodnieniu z dyrektorem parku narodowego - w odniesieniu do obszarów położonych w granicach parku i jego otuliny. To samo dotyczy decyzji o warunkach zabudowy, na co wskazuje odesłanie zawarte w art. 64 u.p.z.p. Formuła uzgodnienia z podmiotem, w którego kompetencji leży ochrona przyrody, jest sposobem realizacji jednego z założeń u.p.z.p. opisanego w art. 1 ust. 2. Przepis ten bowiem stanowi, że w planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym uwzględnia się zwłaszcza wymagania ochrony środowiska, w tym gospodarowania wodami i ochrony gruntów rolnych i leśnych. We wszystkich innych przypadkach, w których nie mamy do czynienia z celem publicznym, gdy jednocześnie dochodzi do zmiany zagospodarowania terenu przez budowę obiektu budowlanego, zmiany sposobu użytkowania obiektu lub jego części, a nie ma planu miejscowego, konieczne jest uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy w trybie ustaleń między odpowiednimi organami. Przy czym uzgodnienie nie dotyczy jedynie inwestycji, które są położone w granicach parku, lecz poza jego granicami, tj. w jego otulinie. Dla uzgodnienia treści decyzji nie ma znaczenia też to, czyją własnością jest grunt, który znajduje się w granicach parku bądź w jego otulinie.