Gmina może, ale nie musi prowadzić rewitalizacji

Choć należy ona do jej zadań własnych, to do organów stanowiących danej jednostki należy decyzja w sprawie podjęcia działań mających na celu przywrócenie do życia zdegradowanych obszarów

Jeżeli zapadnie decyzja o zajęciu się tym problemem, to należy przystąpić do działań opisanych w ustawie z 9 października 2015 r. o rewitalizacji (t.j. Dz.U. z 2021 r. poz. 485; dalej: u.r.). W polskim ustawodawstwie kluczową zasadą dotyczącą rewitalizacji jest konieczność koncentracji terytorialnej podejmowanych działań. Oznacza to, że poszczególne projekty rewitalizacyjne powinny być prowadzone na ściśle wyznaczonym obszarze. Gminy, które podjęły decyzję o prowadzeniu rewitalizacji, muszą zmierzyć się z hierarchizacją potrzeb - mając ograniczone zasoby finansowe oraz organizacyjne, powinny skoncentrować działania na tym obszarze, który w największym stopniu jest dotknięty problemami o charakterze społeczno-przestrzennym. Zgodnie z ustawą nosi on miano obszaru zdegradowanego. Jak go wyznaczyć?

Krok 1. Analiza

Wyznaczenie obszarów kryzysowych wymaga określenia, w których częściach gminy natężenie problemów społecznych (bezrobocia, ubóstwa, przestępczości, niskiego poziomu edukacji czy uczestnictwa w życiu publicznym itp.) jest największe. W tym celu należy podzielić terytorium gminy na mniejsze jednostki (dokonać doboru pól podstawowych). Zasadniczo są na to dwa sposoby: