UE nie zawsze musi wdrażać umowy partnerów społecznych

Komisja Europejska nie musi obowiązkowo wykonywać każdego porozumienia zawartego przez europejskie centrale związków zawodowych i organizacji pracodawców. Tak wynika z wyroku Trybunału Sprawiedliwości UE z 2 września 2021 r.

Sprawa, którą rozpatrywał TSUE, dotyczyła umowy partnerów społecznych w zakresie uprawnień urzędników i pracowników administracji centralnej państw członkowskich. W kwietniu 2015 r. KE rozpoczęła konsultacje w kwestii objęcia tej grupy zawodowej dyrektywami dotyczącymi informowania pracowników i przeprowadzania z nimi konsultacji. Chodziło m.in. o przepisy przewidujące obowiązek tworzenia przedstawicielstw zatrudnionych, które mają prawo pozyskiwać informacje np. o sytuacji ekonomicznej pracodawcy oraz konsultować zmiany w stanie i strukturze zatrudnienia, organizacji pracy itp. (w Polsce są to rady pracowników). W trakcie konsultacji delegacja związków zawodowych administracji krajowej i europejskiej (DSANE) oraz europejscy pracodawcy administracji publicznej (EAPE) zawarli umowę przewidującą ogólne ramy informowania urzędników i przeprowadzania z nimi konsultacji. Organizacje zwróciły się do KE o przedłożenie Radzie UE wniosku w sprawie wykonania tej umowy na poziomie Unii, na podstawie art. 155 Traktatu o funkcjonowaniu UE. Zgodnie z tym przepisem dialog między partnerami społecznymi na poziomie Unii może prowadzić do zawierania umów. Są one wykonywane albo zgodnie z procedurami i praktyką właściwą dla partnerów społecznych (porozumienie zbiorowe), albo w formie decyzji Rady UE na wniosek Komisji.