Praca w kilku państwach UE jest ograniczona czasowo

Tak uznał TSUE, rozstrzygając tym samym dotychczasowe wątpliwości, gdzie należy płacić składki. I choć wyrok dotyczy rozporządzenia, które zastąpiono już nowym, to zdaniem ekspertów nie traci on na aktualności

Wątpliwe przepisy w nowym wydaniu zmieniły się bowiem na tyle nieznacznie, że wykładnia unijnego sądu stale może być do nich stosowana. A chodzi o art. 14 pkt 1 lit. a oraz art. 14 pkt 2 rozporządzenia Rady (EWG) nr 1408/71 z 14 czerwca 1971 r. w sprawie stosowania systemów zabezpieczenia społecznego do pracowników najemnych, osób prowadzących działalność na własny rachunek i do członków ich rodzin przemieszczających się we Wspólnocie (t.j. Dz.Urz. WE z 1997 r. L 28, s. 1), które zastąpiono rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 883/2004 z 29 kwietnia 2004 r. w sprawie koordynacji systemów zabezpieczenia społecznego (Dz.Urz. WE z 2004 r. L 166, s. 1; ost.zm. Dz.Urz. UE z 2009 r. L 284, s. 43).

W nowym akcie prawnym wyrażenie osoba „zwykle zatrudniona” na terytorium dwóch lub więcej państw członkowskich (art. 14 ust. 2 zd. 1 rozporządzenia 1408/71) zostało zastąpione przez wyrażenie osoba „normalnie zatrudniona” na terytorium dwóch lub więcej państw członkowskich (art. 13 ust. 1 zd. 1 rozporządzenia 883/2004). Ponadto okres delegowania wydłużono z 12 do 24 miesięcy. Zacznijmy jednak od początku.