Tekst jednolity i sprostowanie błędu

Jednym z głównych celów tekstu jednolitego jest ułatwienie odczytywania zmienionego aktu prawnego, ale bez zmiany przepisów. Ma on charakter oficjalny, urzędowy i co do zasady jest wydawany przez organ, który odpowiada za dany akt. Tekst jednolity należy odróżnić od tzw. tekstu ujednoliconego, który ma charakter prywatny i często jest stosowany w systemach informacji prawnej. Sprostowanie błędu natomiast jest instytucją korygującą nieprawidłowość, która powstała w treści danego aktu na etapie jego publikacji.

O ile sposób sporządzenia tekstu jednolitego jest regulowany rozporządzeniem prezesa Rady Ministrów z 20 czerwca 2002 r. ws. Zasad techniki prawodawczej (Dz.U. z 2016 r. poz. 283; dalej: ZTP), o tyle już sam obowiązek jego sporządzania wynika z przepisów ustawy z 20 lipca 2000 r. o ogłaszania aktów normatywnych i niektórych innych aktów prawnych (t.j. Dz. U. z 2019 r. poz. 1461; dalej: u.o.a.n.). W odniesieniu do aktów prawa miejscowego art. 16 ust. 3 zdanie drugie u.o.a.n. wyraźnie bowiem postanowiono, że tekst jednolity aktu normatywnego innego niż ustawa ogłasza się nie rzadziej niż raz na 12 miesięcy, jeżeli był on nowelizowany. Oczywiście mowa jest o nowelizowaniu aktu w ciągu danych 12 miesięcy. Tym samym brak jest potrzeby ogłaszania kolejnego tekstu jednolitego, jeżeli od poprzedniego minęło co prawda 12 miesięcy, lecz nie był on w tym czasie zmieniany.