Przepisy końcowe, czyli w jakim czasie obowiązują akty prawa miejscowego

Żaden akt prawa miejscowego nie może obowiązywać bez prawidłowo skonstruowanych przepisów końcowych. Niestety wcale nierzadko dochodzi do ich nieumiejętnego użycia. W większości takich sytuacji w odpowiedni sposób reagują organy nadzoru, eliminując całe uchwały czy zarządzenia. Ale zdarza się, że także one przepuszczają wadliwe konstrukcje

Przepisy końcowe, jak wskazuje już sama ich nazwa, zajmują ostatnie miejsce w aktach prawa miejscowego. Zgodnie z Zasadami techniki prawodawczej (rozporządzenie prezesa Rady Ministrów z 20 czerwca 2002 r.; Dz.U. z 2016 r. poz. 283; dalej: ZTP) są podzielone na trzy rodzaje:

• przepisy uchylające,
• przepisy o utracie mocy obowiązującej danego aktu,
• przepisy o wejściu tego aktu w życie.

Obligatoryjne jest umieszczenie w każdym akcie prawa miejscowego przynajmniej ostatniego z nich, tj. przepisu o wejściu w życie. Pozostałe umieszcza się w razie potrzeby, dokładnie w podanej powyżej kolejności. Co ważne, w ramach tych przepisów nie zamieszcza się żadnych innych regulacji. Nieprawidłowe jest też umieszczenie w przepisach końcowych ogólnej regulacji stanowiącej np. że: „W sprawach nieuregulowanych uchwałą zastosowanie znajdują inne przepisy prawa powszechnie obowiązującego, w szczególności ustawy stanowiącej podstawę wydania uchwały”.