Na koniec roku trzeba zrobić test na utratę wartości aktywów niefinansowych

Aktywa w bilansie wykazuje się według wartości początkowej pomniejszonej o dotychczasowe odpisy amortyzacyjne oraz o odpisy aktualizujące, które odzwierciedlają spadek ich wartości. Aby określić, czy taki spadek wartości miał miejsce (częściowo lub całkowicie), wykonuje się testy na utratę wartości aktywów.

Pomocne mogą być Krajowy Standard Rachunkowości nr 4 i Międzynarodowy Standard Rachunkowości nr 36, które dotyczą utraty wartości aktywów. Przedstawiają one procedury, które jednostka powinna stosować, aby zapewnić, że aktywa są wykazywane w wartości nieprzekraczającej ich wartości odzyskiwanej. W praktyce jednak zdarza się, że spółki nieprawidłowo wykonują testy na utratę wartości, co pokazują poniższe przykłady błędów. ©℗

Błąd 1: Zaniżenie stopy dyskontowej

Spółka zidentyfikowała przesłanki utraty wartości jednego z segmentów działalności generującego niezależne przepływy pieniężne. Na koniec 2020 r. przeprowadziła test na utratę wartości segmentu. Z uwagi na obniżki w 2020 r. rynkowych stóp procentowych w Polsce spółka podjęła decyzję o obniżeniu stosowanej dotychczas stopy dyskontowej (WACC) o wartość obniżek stóp rynkowych. W następstwie takiego działania wartość bieżąca przepływów pieniężnych wykorzystywanych do testowania segmentu pod kątem utraty wartości okazała się wyższa niż przy wykorzystaniu poprzedniego WACC, co w konsekwencji doprowadziło do braku rozpoznania utraty wartości tego segmentu.