Prawo odliczenia przy zakupach inwestycyjnych dokonywanych przez obojga małżonków

Wojciech Maruchin

doradca podatkowy

Punktem wyjścia dla poniższych rozważań będą zasady wynikające z przepisów VI dyrektywy Rady z 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji przepisów prawnych państw członkowskich w zakresie podatku obrotowego - wspólny system podatku od wartości dodanej, jednolita podstawa opodatkowania (77/388/EEC)¹, które znalazły swoje odzwierciedlenie w przepisach ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług². Poniższe rozważania pozostają również aktualne na gruncie przepisów Dyrektywy 2006/112/WE z 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej³. Powinny być one stosowane przez doradców podatkowych, organy skarbowe oraz sędziów.

Analiza orzecznictwa

W swoim wyroku z 21 kwietnia 2005 r. w sprawie C-25/03 ETS stanął na stanowisku, że: „VI dyrektywa, zarówno w wersji pierwotnej, jak i wynikającej z Dyrektywy Rady 91/680/EWG z  16 grudnia 1991 r. uzupełniającej wspólny system podatku od wartości dodanej i zmieniającej szóstą Dyrektywę 77/388/EWG w celu zniesienia granic fiskalnych, powinna być interpretowana w następujący sposób:

1) osoba, która nabywa dom lub zleca jego budowę celem zamieszkania w nim z rodziną, występuje jako podatnik i w związku z tym korzysta z prawa do odliczenia na podstawie art. 17 VI dyrektywy, w przypadku gdy używa pomieszczenia znajdującego się w tym budynku jako biura do celów wykonywania, choćby tylko ubocznie, działalności gospodarczej w rozumieniu art. 2 i 4 tej dyrektywy i zalicza tę część budynku do majątku swojego przedsiębiorstwa;