Braki formalne decyzji podatkowych

Dariusz Strzelec

asystent w Katedrze Materialnego Prawa Podatkowego UŁ,

konsultant w Kancelarii Brzezińska Narolski Mariański

Każda decyzja wydawana jest na podstawie przepisów prawa, w odpowiednim trybie, przy spełnieniu określonych wymogów formalnych, dotyczących jej treści. Nieprawidłowości związane z brakami jej podstawowych elementów bądź odnoszące się do jej treści mogą rodzić rozmaite skutki prawne. Powinny sobie z tego zdawać sprawę strony postępowań, aby wiedzieć, jak zachowywać się w toku postępowania i ewentualnie jakie zarzuty procesowe w odwołaniu czy też skardze do sądu administracyjnego formułować.

Struktura decyzji podatkowej

W myśl art. 210 ordynacji podatkowej decyzja podatkowa zawiera: oznaczenie organu podatkowego, datę jej wydania, oznaczenie strony, powołanie podstawy prawnej, rozstrzygnięcie, uzasadnienie faktyczne i prawne, pouczenie o trybie odwoławczym - jeżeli od decyzji służy odwołanie, ewentualnie pouczenie o możliwości wniesienia powództwa lub skargi, jeśli takie prawo przysługuje, oraz podpis osoby upoważnionej, z podaniem imienia i nazwiska oraz stanowiska służbowego.

Prawidłowa decyzja powinna zawierać wszystkie ze wskazanych elementów. Jeżeli wydana przez organ decyzja nie zawiera któregoś z nich, jest wadliwa. Rodzi to rozmaite skutki w sferze procesowej. Występujące nieprawidłowości dotyczące braków podstawowych elementów decyzji podatkowej można podzielić na:

- istotne, które powodują, iż dany akt nie może być uznany za decyzję podatkową,

- nieistotne, które nie dają podstaw do uchylenia decyzji podatkowej, lecz mogą zostać usunięte w trybie sprostowania lub uzupełnienia decyzji podatkowej (art. 213 i 215 ordynacji). Można również wyróżnić grupę wad, których wystąpienie uniemożliwia stronie obronę jej praw w toku postępowania, a tym samym świadczy o naruszeniu postępowania w stopniu mogącym mieć wpływ na wynik sprawy (np. brak uzasadnienia decyzji). Mogą się również zdarzyć takie braki, których wystąpienie może budzić wątpliwości co do tego, czy w danej sytuacji zachodzi podstawa do weryfikacji decyzji w nadzwyczajnych trybach (np. poprzez stwierdzenie nieważności decyzji).