Podróże służbowe zleceniobiorców - problemy podatkowe

Podróż służbowa zleceniobiorcy to zdarzenie dość trudne do zdefiniowania na gruncie przepisów prawa cywilnego, ze względu na charakter umowy-zlecenia. Kontrakt ten, w odróżnieniu od umowy o pracę, nie rodzi ścisłych więzów zależności zleceniobiorcy od zleceniodawcy. Z punktu widzenia przepisów kodeksu cywilnego, regulujących omawiany stosunek prawny, nie ma też większego znaczenia określanie miejsca wykonywania zlecenia, liczy się bowiem przede wszystkim czynność (przedmiot zlecenia), do wykonania której zobowiązał się zleceniobiorca, ewentualnie: uzgodniony ze zleceniobiorcą sposób jej wykonania. W tym sensie wszelkie podróże odbywane przez zleceniobiorcę mieszczą się w pojęciu sposobu wykonania danego zlecenia, bez potrzeby odrębnego „delegowania”.

Stosownie do treści art. 77 § 1 ustawy z 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (j.t. Dz.U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94 z późn.zm.) podróżą służbową jest wykonywanie na polecenie pracodawcy zadania służbowego poza miejscowością, w której znajduje się siedziba pracodawcy, lub poza stałym miejscem pracy. Jednakże, jak wyjaśnia Ministerstwo Finansów w piśmie z 28 września 2004 r. (nr PB5/KD-066-408-1-1439/04, Biuletyn Skarbowy 2004/5), posiłkowanie się tym przepisem w odniesieniu do osób niebędących pracownikami nie jest właściwe, ponieważ prowadzi do zawężenia definicji podróży. Mając na uwadze powyższą opinię, można powiedzieć, że