Nieodpłatnie używana nieruchomość rodzi przychód

Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych posługują się takimi kategoriami przychodu, jak:

1) przychód z nieruchomości udostępnionych nieodpłatnie w całości lub w części do używania innym osobom prawnym i fizycznym oraz jednostkom organizacyjnym niemającym osobowości prawnej oraz

2) przychód w wysokości wartości otrzymanych nieodpłatnie lub częściowo odpłatnie rzeczy lub praw, a także wartości innych nieodpłatnych lub częściowo odpłatnych świadczeń.

Ustawodawca nie sprecyzował jednak w u.p.d.o.p., co należy rozumieć przez pojęcie nieodpłatnego świadczenia.

Zgodnie z art. 353 kodeksu cywilnego zobowiązanie polega na tym, że wierzyciel może żądać od dłużnika świadczenia, a dłużnik powinien świadczenie spełnić, przy czym świadczenie to może polegać na działaniu albo na zaniechaniu. Z nieodpłatnością (brakiem odpłatności) świadczenia będziemy mieli do czynienia wówczas, gdy podatnik otrzymując nieodpłatnie rzeczy lub prawa albo udostępniając nieodpłatnie nieruchomość w całości lub w części do używania innym osobom prawnym i fizycznym bądź jednostkom organizacyjnym niemającym osobowości prawnej, nie uzyska w zamian jakiegokolwiek przysporzenia ani w chwili dokonania czynności, ani też w przyszłości.

Zgodnie ze stanowiskiem zaprezentowanym przez Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie w uchwale podjętej w składzie siedmiu sędziów pojęcie „nieodpłatne świadczenie”, użyte w art. 12 ust. 1 pkt 2 u.p.d.o.p., ma szerszy zakres niż w prawie cywilnym.